Antonije Marinković, poznat i kao A. M. Mladunac, Mefisto i Andra rođen je 21. maja 1917. u selu Korman kod Aleksinca, a svet napustio iz Kruševca, 16. jula 1987. godine. Pisac, esejista, novinar, likovni i književni kritičar. Ako ne poreklom, onda svojim radom i osećanjem bio je pravi Kruševljanin i naš grad trajno zadužio i obogatio svojim golemim književnim radom.

Prva dva razreda osnovne škole završio je u Skoplju, treći i četvrti u Kruševcu, kao i Gimnaziju. Apsolvirao je prava u Beogradu (1940.). Bio je jedan od osnivača SKOJ-a u Kruševačkoj gimnaziji. Zbog svoje političke aktivnosti, više puta bio je zatvaran pre Drugog svetskog rata. Početkom 1944. godine postaje borac Treće južnomoravske brigade na Jastrepcu, iste godine biva ranjen i poslat na lečenje u Italiju. Nakon oslobođenja u Beogradu postaje saradnik lista "Narodna armija" i urednik "Književnih novina", a od 1960. nastanjuje se u Kruševcu gde ostaje do kraja života. Više godina je radio u Istorijskom arhivu grada.

Jedan je od pokretača lista "Narod" (Kruševac, 1939), a iste godine publikovao je zbirku pesama "Žetva" koja je zabranjena zbog revolucionarnih ideja. 

Bio je član Književnog kluba Bagdala od osnivanja, 1959. godine. Sa grupom pisaca izdvojio se iz Kluba i 1968. osnovao Udružene stvaraoce "Sinteza" i bio urednik prvog broja istoimenog časopisa. 

Od 1964. godine bio je član centra za fantazmagiku u Briselu i stalni saradnik časopisa Fantasmagie. 

Objavio je više knjiga poezije - Žetva, Stope na vodi, Mladić bez adrese, Nedogled, Ljubičice za nepoznato,Tragajući, Igrali se konji vrani… kao i zbirke pripovedaka - Krizalida, Mesec među rogovima, Poniženje s molitvom… Bio je saradnik ili urednik na mnogim delima iz istorije Kruševca. 

Prevođen na francuski, italijanski, ruski, rumunski, češki, flamanski jezik, a sam prevodio sa engleskog, italijanskog, francuskog i ruskog. U rukopisu su ostala neobjavljena njegova dela "Kneginja", drama u četiri čina i "Veselin: posthumna memorija", monodrama, "Čedni i besni", roman.

Dobitnik je nagrade grada Kruševca za književno delo. Bio je član Udruženja književnika Srbije. 

PIJANSTVO

Opijamo se travom
Što sja
Od prskave lepote

Pokoravamo se zaboravom
Zanosnih mladenaca
Uz jeku
Praporaca
Zla

Odmahnemo li glavom
Izlazimo na čistac
S konjskim ergelama
Beznađa.

Odvezujemo se
Od zvučnih karika
Dima.

Plovimo sa snima
A topovska se jeka
Prolama.

Prizivamo čoveka
A razgovaramo
Sa psima!

LJUBAV

Otključam jedno oko
Čaplja
Srebrnom obalom gazi
Krila su joj
Dva mlada meseca

Otključam drugo oko
Dečaci
Odbojku na polju igraju
Ruke su im od zemlje

Otključam usta
Sunce
Sa svim jezerima se rađa
A lice mu je od trave

Otključam prsa
Ljubav
Bez krila bez meseca
Bez sunca koje se razvija

A ruke su joj od čežnje
Usne od zaborava
Oči

Od noći, od noći, od noći

BALADA

Sa suncem se plavokosim
Borio
Ne bi li mu žar
Preuzeo.

U đinđuve da ga kuje
U biserni
Ogrlica niz!

Zlatan konac da isprede,
U iglu srebrnu da ga utne
Haljinu
Devojci od latica
Cvetnih
Ćutke da šije.
Tako je umro,
Ni grob se ne zna gde mu je.