Najveće priznanje književnog kluba “Bagdala” – “Zlatni prsten Despota Stefana Lazarevića” pripao je pripovedaču, književnom kritičaru i istoričaru Mihajlu Pantiću koje će mu biti uručeno na svečanoj akademiji u subotu, 13. novembra u Kruševcu.

Dobitnik “Zlatnog prstena Despota Stefana Lazarevića” Mihajlo Pantić objavio je 40 knjiga, književnih kritika, ogleda, kritičke proze i antologija. Dobitnik je više književnih nagrada među kojima se izdvajaju Andrićeva nagrada, nagrada Branko Ćopić, Veljkova golubica, Jugra Rusija i bugarski orden Ćirila i Metodija. Njegove priče prevedene su na dvadesetak jezika i uvrštene u mnoge antologije u Srbiji i inostarnstvu.

Temeljni sastav Mihajla Pantića jeste da u pričama i esejima polazi od stvarnog kao osnovnim odlikama svakog znanja.

Najveće priznanje književnog kluba Bagdala Mihajlu Pantiću biće uručeno u subotu, 13. novembra na svečanoj akademiji u Kruševačkom pozorištu. Pored ove, žiri je doneo odluku da povodom 650 godina od osnivanja Kruševca dodeli još jedno priznanje – “Blagodarnicu”, koja će pripasti prof. dr Mirku Kovačeviću, arhitekti, arheologu i istoričaru čija je naučno-istraživačka misija iznela na videlo srednjovekovnu istoriju Kruševca kroz Lazarevu prestonicu.

Mihajlo Pantić (Beograd, 10. jun 1957) srpski je književnik, kritičar i univerzitetski profesor. Bio je urednik u više izdavačkih kuća (Matica srpska, Filip Višnjić, Otkrovenje, Albatros plus) i više listova i časopisa (Književna reč, Književne novine, Letopis Matice srpske, Sarajevske sveske i dr.). Trenutno je glavni urednik Književne opštine Vršac. Član je Srpskog PEN centra, Srpskog književnog društva i Udruženja za kulturu, umetnost i međunarodnu saradnju „Adligat” u Beogradu. Bio je stalni kritičar Naše borbe, Politike, Vremena, Danasa, NIN-a i saradnik gotovo svih književnih časopisa koji su izlazili i dalje izlaze u Srbiji i regionu.
Mihajlo Pantić je pohađao osnovnu školu u nekoliko gradova, među kojima su Beograd, Nikšić, Zenica i Skoplje, da bi je završio u Beogradu (OŠ „Josip Broz Tito“, danas OŠ „Jovan Dučić“). Po završetku osnovne škole upisao je Dvanaestu beogradsku gimnaziju, da bi potom prešao u Desetu beogradsku gimnaziju na Novom Beogradu, kada je u Bloku 21. otvorena njena nova zgrada. Tokom srednjoškolskog obrazovanja počinje da se interesuje za književnost. Najpre upisuje Pravni fakultet Univerziteta u Beogradu, da bi nakon godinu dana prešao na Filološki fakultet Univerziteta u Beogradu, na kojem diplomira 1981. Na istom fakultetu je 1998. godine odbranio doktorat Modernističko pripovedanje. Počasni je građanin Novog Beograda.

Objavljena dela:
„Hronika sobe” (1984, 2007)
„Vonder u Berlinu” (1987, 1994, 2007, 2015)
„Pesnici, pisci i ostala menažerija” (1992, 2007)
„Ne mogu da se setim jedne rečenice” (1993, 1996, 2000, 2004, 2007)
„Novobeogradske priče” (1994, 1998, 2002, 2006, 2007, 2010, 2016)
„Sedmi dan košave” (1999, 2002, 2007, 2010)
„Jutro posle” (2001)
„Ako je to ljubav” (2003, 2004, 2005, 2007, 2008, 2010, 2014, 2020)
„Najlepše priče Mihajla Pantića” (2004)
„Žena u muškim cipelama” (2006)
„Ovoga puta o bolu” (2007, 2010, 2016)
„Priče na putu” (2010, 2013)
„Hodanje po oblacima” (2013, 2014)
„Priče od vode” (sa Milanom Tucovićem, 2014)
„Kada me ugleda ono što tražim” (2017)
"Priče o piscima" (2021)

Priče Mihajla Pantića prevedene su na dvadesetak jezika i uvrštene su u mnoge antologije u Srbiji i svetu. Posebna izdanja na francuskom, engleskom, ruskom, nemačkom, bugarskom, ukrajinskom, slovenačkom, slovačkom, makedonskom i mađarskom.