Donžon kula je termin koji se koristi u arhitekturi srednjovekovnih utvrđenja da bi se označila najjača kula u gradu, odnosno mesto poslednje odbrane, svojevrsno utvrđenje u utvrđenju. Pod ovim terminom se podrazumevala samostalna velikaška kula koja je činila celokupnu utvrdu odnosno oko koje nije bilo kamenog bedema.

Ime je dobila po staro francuskoj reči donjon od koje je kasnije nastala reč tamnica. Ovaj naziv se povezuje sa činjenicom da su ove kule kao najčuvanije i samim tim najbezbednije mesto, bile najbolja lokacija za utamničenje zarobljenika.

Kod donžon kula nije postojao nikakav standard niti specifičan nacrt koji bi se mogao prikazati kao opšti plan. Međutim kao opšta karakteristika ovih kula ističe se njihova veličina na prvom mestu i ulazi u njih na drugom mestu. Po dimenzijama, izgledu, ali i debljini zidova ove kule su se jasno izdvajale od ostalih u tvrđavi. Uvek su bile kamene četvorostrane i neretko jedine takve u celom utvrđenom gradu (kod nas). Kao njihova druga karakteristika ističu se ulazi u njih koji nikada nisu u nivou zemlje ili bedema već se njima uvek prilazilo pomoću dodatnih stepenica ili rampi koje su uvek bile drvene, čime je omogućeno brzo onesposobljavanje pristupa ulazu, a samim tim i prodor u kulu.