Na današnji dan, 1. aprila 1924. godine, porodica Čedomira i Hristine Petrović, dobila je sina Miodraga - najpopularnijeg komičara SFRJ i najpoznatijeg Kruševljanina, nakon despota Stefana Lazarevića. Baš njegove roditelje će Duško Radović pomenuti 1. aprila 1977. u "Beograde, dobro jutro": "Danas je rođendan Miodraga Petrovića Čkalje. Neka su blagosloveni ono dvoje Kruševljana kojima je tako nešto palo na pamet."

Bio je četvrto dete u porodici, a sudbina je htela da se najveći komičar bivše velike zemlje rodi 1. aprila, na dan šale. U rodnom gradu završio je gimnaziju, gde je i počeo da se bavi glumom - u dramskoj sekciji. Koliko je voleo svoj zavičaj možemo zaključiti i iz njegovih brojnih uloga u kojima je na svoju ruku prepravljao scenarija i ubacivao mnogobrojne lokalizme i toponime.

U vreme Drugog svetskog rata nalazio se Kulturno-prosvetnoj ekipi 47. divizije NOVJ. Nakon rata i demobilizacije upisuje studije veterine u Beogradu. Nastavlja da se bavi glumom u KUD „Ivo Lola Ribar“.

Godine 1946. postaje član Dramskog studija Radio Beograda, gde i počinje njegova popularnost učestvovanjem u emisiji „Veselo veče“. Od 1951. do 1977. godine bio je član Humorističkog pozorišta u Beogradu. Glumi i u prvoj seriji Televizije Beograd - „Servisna stanica“, od 1959. godine. U toj seriji se proslavio tumačeći lik kuvara Jordana. U pozorištu, između ostalog, igra u predstavi „Bog je umro uzalud“ (snimljen i film) i antologijskoj komediji Dragutina Dobričanina „Zajednički stan“ (kasnije je snimljena i TV verzija).

Od 1976. godine imao je status slobodnog umetnika.

Ostvario je veliki broj uloga na filmu i u TV serijama. Najbolje uloge ostvario je u serijama "Servisna stanica" (1959), "Ljubav na seoski način" (1970), "Kamiondžije" (1972), "Vruć vetar" (1980) i "Kamiondžije 2" (1983), kao i u filmovima "Orlovi rano lete" (1966), "Bog je umro uzalud" (1969), "Paja i Jare" (1973), "Avanture Borivoja Šurdilovića" (1980) i "Kamiondžije ponovo voze" (1984).

 Dobitnik je više nagrada: 1974. je dobio Sterijinu nagradu, 1977. Sedmojulsku nagradu, 1991. Nušićevu nagradu za životno delo, 1995. RTS-ovu nagradu za životno delo, „Zlatnog ćurana“ za životno delo na danima komedije u Jagodini.

 Kruševljani okupljeni u udruženju „Balšićevci” su 2006. godine, samoinicijativno, na kući broj 52 u Balšićevoj ulici, gde je Čkalja rođen, postavili spomen-ploču svom sugrađaninu i komšiji. U rodnom gradu još uvek nije dobio svoju ulicu. Od 2019. njegov portret i bista zauzimaju svoje mesto na kruševačkom Trgu glumaca.