Vladika David Perović, prvi episkop novoosnovane Kruševačke eparhije, ustoličen je 24. jula 2011. godine u Sabornoj crkvi svetog Đorđa u Kruševcu. Čin hirotonije, odnosno rukopoloženje, obavio je patrijarh srpski Irinej.

Patrijarh Irinej je episkopu Davidu dao episkopsku odeždu, krst, panagiju i mitru, obeležja vladičanskog položaja, zatim su zajedno služili svetu arhijerejsku liturgiju, a na kraju je patrijarh vladiki predao i "žezal" pastirski štap kao simbol pastirske duhovne vlasti.

On je novoizabranom vladiki poručio da oblast Kruševačke eparhije predstavlja "moralno i duhovno najzdraviji deo srpskog naroda".

Odluku o osnivanju Kruševačke eparhije Sveti arhijerejski sabor doneo je na jesenjem zasedanju, a izbor monaha Davida Perovića za njenog prvog episkopa donet je na zasedanju u maju.

Kruševačka eparhija nastala je od delova parohija Žičke, Niške, Braničevske i Šumadijske eparhije, u svom sastavu ima pet namesništava i 89 parohija, na njenoj teritoriji je i 13 manastira sagrađenih uglavnom u srednjem veku u takozvanoj Moravskoj Srbiji.

Episkop kruševački David (Perović – krsno ime Miroslav) rođen je 17. jula 1953. godine u Đurakovcu, na Metohiji (eparhija raško-prizrenska).

Osnovnu školu je pohađao u Istoku, Đurakovcu i Peći. Gimnaziju je završio u Peći (1972). Proveo je godinu dana na radu u fabrici nameštaja u Sent-Etjenu u Francuskoj (1972/3). Bavio se studijama književnosti na Filološkom fakultetu u Beogradu (1973/4), a filmskom i televizijskom režijom na Akademiji za pozorište, film, radio i televiziju u Beogradu (periodično 1973/76). Vojni rok je odslužio u Ljubljani (vezista i intendant – 1974/75). Bogoslovske studije okončao je na Bogoslovskom fakultetu Srpske Pravoslavne Crkve u Beogradu (1977/83), i istovremeno svoje sedmogodišnje iskušeništvo. Monaški postrig je primio u Carskoj Lavri Visoki Dečani (1983). Predavao je bogoslovske predmete kao suplent u bogoslovijama Sveta Tri Jerarha u Krki, i Svete braće Kirila i Metodija u Prizrenu (1983/89). Doktorski rad na temu “Zajednica Duha Svetoga po učenju svetog Vasilija Velikog” pripremao je pod mentorskim rukovodstvom patrologa Stilijanosa Papadopulosa, na Teološkoj Školi Univerziteta u Atini (1989/94). Kontinuirano predaje Hrišćansku etiku (sa Asketikom) i Asketsko bogoslovlje, i to kao asistent, a zatim kao docent Pravoslavnog bogoslovskog fakulteta Univerziteta u Beogradu (1995/2011). Studija “Civilizacija slike (simvol, slika, znak)” (sa ostalim objavljenim radovima – 25) priznata mu je od strane matičnog fakulteta kao ekvivalent magistarskim studijama i magistarskom radu (1996). Bogoslovske predmete hrišćansku Dogmatiku i Etiku predavao je na Duhovnoj akademiji Svetog Vasilija Ostroškog u Srbinju (1995/97). Bavio se francuskom filologijom na Sorboni i na Francuskoj Alijansi za jezik u Parizu (1995/97 i 1999). Obrađivao je temu “Hristologija svetog Maksima Ispovednika na osnovu Pisama XII-XV i XIX-og”, i to u okviru doktorskog rada na Školi za Visoke studije pri Sorboni, dogovorno sa profesorom Alenom L, Buljuekom, patrologom, kao mentorom (1999). Sa blagoslovom episkopa za Francusku i Zapadnu Evropu, Gospodinom Lukom Kovačevićem, i zajedno sa njim, učestvovao je u crkvenoj misiji za prijem pravoslavnih starokalendaraca Francuza – Oksitanaca (oblast Gaskonja) u krilo Srpske Pravoslavne Crkve, kao i u pregovorima sa Francuzima, pripadnicima Pravoslavne Katoličke Francuske Crkve (LECOF), radi njihovog prijema u krilo iste eparhije (za Francusku i Zapadnu Evropu – 1998/1999).

Sa blagoslovom patrijarha Pavla boravio je u Pećkoj Patrijaršiji periodično, tokom godina 2000/02, radi ispomoći, kao i sa blagoslovom nadležnog episkopa raškoprizrenskog u misiji opstanka pravoslavnog srpskog življa na Kosovu i Metohiji, i spasavanja crkvenih svetinja i dragocenosti eparhije raško-prizrenske koje su tada bile izložene uništenju.

Doktorski rad na dogmatsko-patrološku temu “Pnevmatologija svetog Vasilija Velikog” odbranio je na Pravosavnom bogoslovskom fakultetu Univerziteta u Beogradu (2002). Za docenta na Katedri za Hrišćansku etiku (sa Asketikom) Pravoslavnog bogoslovskog fakulteta postavljen je 2002. godine, a u daljem periodu (2005/07) i za predavača na Katedri za Asketsko bogoslovlje (Opšti i Praktični smer) matičnog fakulteta, na kojem predaje do danas (2011).

Književne i teološke radove (članke, studije, knjige, prevode) on objavljuje u crkvenim časopisima, i kod drugih izdavača. Saradnik je na knjigama, učebnicima, časopisima, monografijama, zbornicima, antologijama, scenarijima, dramama, kao i na prevodima bogoslovskih tekstova: himnografskih i iz veronauke; iz književnosti, poezije, nauke, filosofije, teorije i egzegeze filmske i pozorišne umetnosti.

Prevodi bogoslovske članke, studije i knjige s grčkog, francuskog, engleskog i ruskog jezika.

Sarađivao je kao stručni konsultant i koautor u stvaranju dokumentarnih filmova i televizijskih emisija i serijala: “Bukvar Pravoslavlja”, “Veroučitelj u kući”, “Crkva i jezik”, “Planeta Kosovo”, “Karžes – vrata Orijenta”, “Žertva”, “Patrijarh Pavle – Život po Jevanđelju” I-IV. Saosnivač je i scenarista filmskog studija “Naos”, pri Pravoslavnom bogoslovskom fakultetu u Beogradu, a u okviru Izdavačkog fonda AEM/SPC-e.

Saosnivač je Radija “Slovo ljubve”, Arhiepiskopije beogradsko-karlovačke.

Učestvuje u realizaciji projekta Izdavačkog fonda Arhiepiskopije beogradsko-karlovačke i patrijaraške Štamparije za pripremu i štampu sabranih dela Patrijarha Pavla.

Izvor: Eparhija kruševačka